***ေလာကၾကီးထဲကလူ***

လူ(၁)

လူေတာ့လူပဲ..........................
........................................။
ေလာကၾကီးတစ္ခုလံုး
တစ္ကိုယ္ေတာ္
ထမ္းထားလ်က္
၀မ္းတစ္ထြာတြက္
ေခၽြးကိုေရလုပ္ခ်ိဳးရင္း
ကိုယ္ပိုင္ေျခေတာဘီးေတြနဲ႕
ျမိဳ႕အႏွံ႔မွာ
ေျခဖ၀ါးတံဆိပ္ခတ္ေတြ
ထပ္ျမဲထပ္လာသေလာက္
ေမတၱာနဲ႔ကမ္းမဲ့လက္က
ေျခရာေတြေပ်ာက္
ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ေနေတာ့
လူေတာ့လူခ်င္းပဲ
ဘ၀မွာဘ၀နဲ႔
ႏုတ္ခံလိုက္ရသလုိ
ဘ၀ကိုဘ၀နဲ႕
အစားခံလိုက္ရသလုိ
ဘ၀ကိုဘ၀နဲ႔
ထုိးေကၽြးလုိက္ရတဲ့
ဘကုန္းနဲ႔ ၀ တဲ့ ဘ၀ေတြပဲမုိ႕
ေရာက္ရွိဆဲအသက္ထက္ကို
ေလာကဓံအထုအေထာင္းနဲ႔
လက္တြဲေနရတဲ့နွစ္ေတြက
ပိုၾကီးေနခဲ့
လူေတာ့လူခ်င္းပဲ...............................
...................................................။

လူ(၂)
လူေတာ့လူပဲ...................................
.................................................။
လူဦးေရကို
အခ်ိဳးခ်ၾကည့္ေတာ့
အဆင္းမွာတြန္းတဲ့လက္ေတြကပိုမ်ား
နစ္ေနလုိ႔၀ါးလံုးကူထိုးတဲ့လက္ေတြကပိုမ်ား
လူေတာ့လူခ်င္းပဲ
က်င္လည္ေနတာလဲ
ဘကုန္းနဲ႕ ၀ တဲ့ ဘ၀ပဲ
ေမတၱာေတြ
အတၱပူေတြေၾကာင့္အေငြ႔ပ်ံ
မာနမ်က္နွာဖံုးနဲ႔
ျပံဳးေယာင္သန္းေနေပမယ့္
ေမတၱာထားကမ္းလင့္မယ့္
လက္တစ္စံု၀ွက္လို႔ထားဆဲ
ေလာဘခိုးေ၀ေနတဲ့
မ်က္၀န္းေတြ
ကိုယ့္တြက္တာျမင္ျပီး
ေလာကၾကီးေတာ့မျမင္
လူေတာ့လူခ်င္းပါပဲ...........................
..................................................။

ကြက္လပ္ေတြနဲ႔
လူေတြရယ္
ကြက္လပ္ျဖည့္ေပးရမွန္း
မသိတဲ့လူေတြနဲ႔
ေလာကၾကီးမွာ
အခ်ိဳးမမွ်စြာ................................
..............................................။

Snow Hninn
my own poem*70*
4.7.2014
***ေလာကၾကီးထဲကလူ***